การขาย

การขาย
...จงขาย ประหนึ่งว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิต!

สโลแกนเท่ๆ ที่ผุดขึ้นในห้วงความคิดของผมอยู่เนืองๆ เมื่อเกิดความตื้อตัน หรือเมื่อรู้สึกถึงความเฉื่อยชา หรือหวาดกลัวของตนเอง!? กลัวที่จะขาย แต่บทเรียนบอกผมว่า เมื่อคุณเอ่ยปาก นำเสนอ คุณขายได้แล้ว 50% ที่เหลือเป็นเรื่องของลูกค้ากับเรา! เช่นเดียวกับการเดินไปหาลูกค้า คุณขายได้แล้ว 50% ที่เหลือก็เป็นเรื่องระหว่างลูกค้ากับเรา! ทั้งหมดเป็นเรื่องของโอกาส ดังนั้น มันสอนผมว่า อย่ากลัวที่จะเปิดโอกาส หรือสร้าง...โอกาสให้ตนเอง!

...จงคึกคัก และเข้มแข็ง

สโลแกนเท่ๆ ที่ผมคิดว่า นี่เป็นคาแรกเตอร์ หรือหัวโขนที่เราต้องสวมใส่เมื่อเราต้องขาย เพราะไม่ว่าเราจะขายอะไรก็ตาม สิ่งแรกที่เราขาย คือ ตัวเราเอง! และสิ่งเหล่านี้ช่วยปรับทัศนคติที่ดีๆ ในการมองโลกให้กับเรา

ลูกค้าบางคนต้องการความเป็นมงคล บุคลิกของผู้ขาย คือ ระดับคุณภาพของสินค้า (ทั้งที่ความจริงมันอาจไม่เกี่ยวข้องกัน!)

...ขายอะไร ขายให้คือ!

ถ้าคุณขายผัก คุณต้องเป็นคนขายผัก
ถ้าคุณขายเนื้อ คุณต้องเป็นคนขายเนี้อ
ถ้าคุณขายขนม คุณต้องเป็นคนขายขนม

คุณขายอะไร คุณต้องใช่...ใช่ สำหรับสิ่งนั้น
เป็นอะไรก็ต้องเป็นให้คือ ขายอะไรก็ต้องขายให้คือ! (ภาษาถิ่นวันละคำ ;-)

...การขาย เริ่มต้นจากความเชื่อ!

เชื่อมั่นในสิ่งที่ตนเองขาย เพราะก่อนที่จะให้่ใครเชื่อคุณ คุณ! ต้องเชื่อในสิ่งที่คุณกำลังอยู่กับมัน (สินค้าและการขาย) คุณต้องทำให้ลูกค้าเชื่อ เชื่อว่าคุณใช่! เมื่อลูกค้าเชื่อว่าคุณใช่! ลูกค้าย่อมเชื่อในสิ่งที่คุณกำลังขาย...

..........

การขาย ช่วยเพิ่มทักษะชีวิตให้ผมได้อย่างมาก ทั้งนี้อาจเนื่องมาจากผมไม่ได้เติบโตมากับการค้าขาย ไม่ใช่คนที่มีสังคม(เพื่อนฝูง) ที่กว้างขวาง แต่การขาย กลับทำให้เราต้องมีสังคม การขายจึงเป็นการสร้างเครือข่ายแบบอัตโนมัติ!

จำได้ว่าปีแรก ที่ผมกลับมาอยู่บ้าน และไปเดินเที่ยวงานลอยกระทงที่ตัวอำเภอ สารภาพว่าผมไม่รู้จักใครเลย??? ผมมีความรู้สึกคล้ายๆ คนเป็นใบ้ ที่ไม่สามารถเอ่ยปากทักทาย พูดคุยกับใคร ทั้งๆ ที่คนเป็นร้อยเป็นพันรายล้อมอยู่รอบๆ ตัว ผมไม่รู้จักใครและไม่มีใครรู้จักผมเช่นกัน!!

ตอนนี้นะหรือ ตอนนี้ผมไปไหนมักจะต้องได้เอ่ยปากพูดคุยทักทาย กับคน 2 กลุ่ม ไม่เ่อ่ยกับเขาก่อนเขาก็เ่อ่ยกับเราก่อน 2 กลุ่มที่ว่าก็คือ กลุ่มพ่อค้าแม่ค้าด้วยกัน กับกลุ่มลูกค้าของเราเอง หากปีนี้คุณไปเดินงานลอยกระทงกับผม คุณอาจพบว่า ผมสามารถพูดคุยทักทายกับผู้คนได้ตั้งแต่หัวถนน ยันท้ายถนน! ;-) นั่นไง! การขาย เป็นการสร้างเครือข่ายแบบอัตโนมัติ!

ผมขายอะไร?

ย่อมไม่ใช่ขายตรง ขายอ้อมอะไร... ขายของในตลาดสดธรรมดาๆ นี่เอง! ;-) สิ่งเหล่านี่อาจจะเป็นเพียงสิ่งเล็กๆ สำหรับนักขายมืออาชีพ แต่สำหรับผม ซึ่งจัดเป็นคนขายมือใหม่ มันคือบทเรียนใหม่ๆ ที่น่าอัศจรรย์นอกห้องเรียน หรือนอก Cyber space ที่ผมเคยสถิตอยู่มานาน

การขาย  ศาสตร์หรือศิลป์ มิตรภาพและสงคราม เล่ห์เหลี่ยม น้ำใจ เห็นแก่ตัว แบ่งปัน ฯลฯ คุณสามารถพบทุกอย่างๆ ได้จาก "การขาย"

การขาย ช่วยดึง ศักยภาพบางอย่างที่เรามีอยู่ออกมา!
การขาย ช่วยสร้าง ศักยภาพ บางอย่างที่เราไม่มีให้เกิดขึ้นมา!
กายขาย ช่วยเปิดโลกให้เราได้เรียนรู้เพิ่มมากขึ้น!

อย่างน้อย...มันก็สามารถช่วยแก้ไข การนอนตื่นสายหรือตื่นเที่ยงมานานหลายปี ของผมได้ ทั้งๆ ที่บางครั้งผมคิดว่า หมดหนทาง! ;-) ผมต้องตื่นก่อน ตี 5 มาแล้วนับเดือน การมาถึงตลาดหลัง 7โมงเช้า คือการมาสาย ที่สร้างความหงุดหงิดให้กับผม เฮ้ย! เป็นไปได้... ;-P

เขียนไปก็อดนึกภูมิใจไม่ได้ว่า เออ...ตูทำได้! ;-DDD
แค่ตื่นเช้า ก็เป็นกำไรของชีวิตแล้ว...

ขอให้ทุกคนมีกำไรชีวิตในทุกๆ วัน แต่จะขาดทุนซักอาทิตย์ละวัน-สองวัน คงไม่เป็นไร! ;-P
Happy Sunday Weekend! ;-)

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Version : บันทึก...ฝึกขาย!

ครั้งแรก งง [1]

ทุกคนย่อมมีครั้งแรก!
บ่อยครั้งที่ "ครั้งแรก" มักถูกใช้ในความหมายที่มีเลศนัย...!?

ผมเองก็เคยมีครั้งแรกๆ ;-) และบางทีก็เป็นครั้งแรกๆ ที่ เงอะๆ เงิ่นๆ งุนๆ งงๆ ...

Fast Food ครั้งแรกๆ
แรกๆ อาหาร FF มักไม่ถูกโรคกับผม...
เมื่อครั้งระหกระเหินจาก ตจว. เข้ามาเรียนใน กทม.  เพื่อนๆ น้องๆ ในห้องมักจะชวนไปกินข้าว
ถ้าพวกเขาชวนผมไปกินส้มตำ ลาบ น้ำตก หรือข้าวราดแกง ผมแฮปปี้มาก... ;-)
ถ้าพวกเขาชวนผมไปกิน McDonald, KFC, Chester Grill, Pizza Hut อะไรเทือกนี้ ผมจะตกอยู่ในอารมณ์ราวกับปวดท้องเข้าห้องน้ำ ขึ้นมาทันที ....???

รสชาติที่ไม่ค่อยถูกปากผมนัก แต่น้องๆ พูดถึงมัน ราวกับได้เข้าไปนั่งอยู่ในร้านแล้ว OMG! ผมรำพึง... ;-)
ประเด็นคือ พวกเขามักชอบชวนผมไป..อย่างหลัง!!

จำได้ว่าเข้าร้าน McDonald ครั้งแรก น้องๆ ถามผมว่า พี่กินอะไร สั่งอะไรหรือเปล่า? ผมบอกไปว่า ยังไม่หิว! ทั้งที่หิวจะตายอยู่แล้ว.. แต่ไม่รู้จะสั่งอย่างไร? ลำพังเดินเข้าร้านผมก็ไม่รู้แล้วว่าจะเอามือซ้ายไว้ในกระเป๋ากางเกงขวา หรือเอามือขวาไว้ในกระเป๋ากางเกงซ้าย...!?! ที่สำคัญผมดันนั่งหันหลังให้เค้าน์เตอร์ ไอ้คิดจะดูตัวอย่างคนอื่นเขา ก็กลายเป็นลำบากกว่าปกติไปอีก ไอ้ครั้นจะรับสารภาพตรงๆ กับน้องๆ ก็กระไรอยู่ เจ้าพวกนี้มันก็ชอบอำกันจัง การที่ผมจะทะเล่อทะล่า แบไต๋ให้พวกมันได้รู้ เดี๋ยวจะได้เป็นดาราเป้าสายตาคนทั้งร้านไปซะอีก ก็เลยจำต้องถนอมเชิงกันไว้บ้าง...

ดังนั้นเมนูแรกและเมนูสิ้นคิดของผมทุกๆ ครั้งในโอกาสที่ไม่เอื้ออำนวยก็คือ French Fires กับโค้ก 1 แก้ว จากนั้นเดินเอาถ้วยไปกดซอสมะเขือเทศ 1 และซอสพริกอีก 1 ซึ่งช่วงนี้เป็นจังหวะที่เราจะแสดงตัวตนราวกับเป็นกูรูด้าน FF อย่างโอ่อ่ามลังเมลือง!!
ใช่! การรู้ว่าต้องเดินไปกดซอสตรงไหน นี่แหละ สุดยอดแล้ว!

เมื่อเดินกลับมาที่โต๊ะผมก็กลับมาสนิทสนมกับน้องๆ อีกครั้ง พูดจาภาษาเดียวกันอย่างออกรส ซึ่งอึดใจก่อนหน้านี้ผมรู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่คนเดียวในโลก!!

- สั่งยังไง?
- กินยังไง?

เฮ้ย! นี่หรือปัญหาชีวิตของเอ็ง?...ผมรำพึงกับตัวเอง(ในใจ;-)

1. เรากลัวอาย หรือ
2. เรากลัวผิดมารยาทสังคม?
3. ถูกทุกข้อ

ใช่! แรกๆ ผมเกรงใจช้อน มีด ซ้อม มากๆ
แรกๆ ผมมักครุ่นคิดเสมอว่าทำยังไง ผมจะใช้มันให้ครบ กับอาหารที่วางอยู่ตรงหน้า
แต่ถ้าถามผมตอนนี้... อาหารบางประเภทผมเลิกคุยกับอุปกรณ์พวกนั้น แล้วหันมาคุยกับมือแทน ... อ่าาา! หรือผมเตะมารยาททางสังคมทิ้งไปหมดแล้ว? คำตอบคือ...ยังไม่หมดแต่ก็คง...เหลือน้อย! ;-)

ครับ! ก็ว่ากันไป หลายอย่างก็ขึ้นอยู่กับรสนิยมส่วนตัว ...กินยังไงก็ได้.ให้มีความสุขและไม่เบียดเบียนผู้อื่น!  ;-)

แล้วครั้งแรกของคุณล่ะ? เป็นอย่างไร? ;-)

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Version : ไม่ใช่ครั้งสุดท้าย!



ภาพจาก : http://charathbank.wordpress.com/2011/05/24/app-ios-kinraidee-crb/

ท้องฟ้าจำลอง...

...ท้องฟ้าจำลองโคราช เปิดตัวอย่างเป็นทางการ ในวันเด็กที่ผ่านมา ถือเป็นท้องฟ้าจำลองแห่งแรกในภาคอีสาน และเครื่องฉายดวงดาวที่ทันสมัยที่สุดในอาเซียน ตั้งอยู่ที่ โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาน้อมเกล้า นครราชสีมา ต.โคกกรวด อ.เมือง จ.นครราชสีมา

...บรรยากาศในวันนั้นก็...ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ ไปเที่ยวชมกันเยอะมาก จนหลายคนรอเข้าคิวเข้าชมไม่ไหว ก็โบกมือบ๊ายบายกันไปที่อื่น ไม่เป็นไร! ไม่เป็นไร ไว้มาเที่ยวมาชมวันอื่นก็ได้ รู้จักสถานที่แล้วนี่! ;-)

ส่วนตัวผมนั้นชมชอบแอบ! แอบไปเดินชมข้างในก่อนหน้าวันเด็กมาแล้ว ;-) ข้างในก็โอ่โถง แอร์เย็น เบาะใหม่ พรมใหม่ (ใหม่ทั้งอาคาร ;-) สียังไม่ทันแห้งดีเลยทีเดียว! สุ้มเสียง ภาพฉาย ก็โอเคอยู่ละมั้ง...อันนี้วิจารณ์ลำบาก เพราะไม่เคยไปทองฟ้าจำลองที่ไหน เลยเปรียบเทียบไม่ได้... ;-)

ถือเป็นแหล่งเรียนรู้ที่น่าสนใจของชาวโคราชอีกแห่งหนึ่ง อันนี้ผลงานของ อบจ. เขาล่ะ เห็นว่าใช้งบฯ ถึง 155ล้านบาท โดยส่วนตัว ที่คิดว่าน่าสนใจนั้น ก็คงมีองค์ประกอบหลายอย่าง!

ภายในพื้นที่เดียวกัน กำลังมีโครงการก่อสร้าง พิพิธภัณฑ์สัตวน้ำ (Aquarium)  ใกล้ๆ กับตัวอาคารท้องฟ้าจำลองนั่นแหละ และยังมีพิพิธภัณฑ์อะไรอีกอย่างที่ผมจำชื่อไม่ได้ก็จะอยู่ใกล้ๆ กัน ;-) เรียกว่าเป็นจุดรวมการเรียนรู้ที่น่าสนใจสำหรับนักศึกษา พ่อค้า ประชาชน เป็นอย่างมาก!!

จากถนนเส้นเดียวกัน สามารถเชื่อมโยงไปสู่ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี(มทส.) และพิพิธภัณฑ์ไม้กลายเห็นหินแหล่งศึกษาแหล่งท่องเที่ยว ที่อยู่ไม่ไกลนัก ถัดไปอีกหน่อย ก็จะเป็น สวนสัตว์โคราช ... ซึ่งถือว่าจัดอยู่ในโซนเดียวกันได้อย่างเหมาะเจาะ ดังนั้นวันเด็กที่ผ่านมา หลายๆ คน จึงมีตัวเลือกและการเดินทางที่ค่อนข้างสะดวกในการพาเด็กหรือบุตรหลาน เดินทางเที่ยวชมสถานที่ต่างๆ อ้อ! ลืมไป ถัดไปอีกนิดก็เป็นกองบิน 1 นครราชสีมา ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานวันเด็กเป็นประจำอยู่แล้ว เปิดให้เด็กๆ ได้เที่ยวชม เครื่องบิน หรืออาวุธ ยุทธปกรณ์  ทางการทหาร เช่นเดียวกับอีกหลายแห่งในไทย

ดังนั้นจะเห็นได้ว่า หากมีการบริหารจัดการ และการประชาสัมพันธ์ที่ดี วันเด็กปีหน้า น่าจะเป็นอีกปีที่โคราช ได้คึกคักในการมีพื้นที่ที่เป็นโซนขนาดใหญ่ ให้ผู้ปกครอง ครูอาจารย์ พาเด็กๆ เดินทาง ทัศนศึกษาเที่ยวชม.

...ใครยังไม่เคยมาไม่เคยไป ปีหน้าอย่าลืมแวะมาเที่ยวชมนะครับ!
ถ้าไม่มีไกด์นำทาง บอกผมได้...คิดไม่แพง! ;-D

- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Version : ทดลองโพส/เชื่อมโยง

หนาวๆ

ช่วงนี้หน้าหนาว...อากาศหนาว!
หนาวบ้าง...ร้อนบ้าง บางทีทำทีจะมีฝนบ้าง!

สุขภาพก็แปรปรวนตามอากาศได้เหมือนกัน บางที่ก็สบายบางทีก็ไม่ค่อยสบาย! ;-)
หลายๆ ธุรกิจก็แปรปรวนแบบอากาศได้เหมือนกัน!!? ...

ความแข็งแกร่งของ Brand สามารถชี้เป็นชี้ตาย!

ณ ตจว. ห่างจากตัวอำเภอไปประมาณ 5 กม. มีปั๊มยี่ห้อหนึ่งชื่อว่า Pure เป็นปั๊มใหญ่(ในพื้นที่) ตั้งมานานนับสิบปี แต่ไม่ค่อยมีสาขามากนัก อยู่ติดถนนใหญ่ สำหรับในกรุงเทพฯ ปั๊มนี้น่าจะอยู่แถวๆ แมคโครบางกะปิ ถ้าจำไม่ผิด...

ปกติ จะมีรถใหญ่น้อยน้อยใหญ่ วิ่งเข้าไปใช้บริการมากมาย โดยเฉพาะช่วงเทศกาลเช่นปีใหม่ หรือสงกรานต์ เรียกว่าไม่มีที่จอด จนต้องล้นออกมาที่ถนนกันเลยทีเดียว ร้านค้าเล็กใหญ่ ส่วนใหญ่เป็นของชาวบ้านเช่าขาย ภายในปั๊มก็พลอยได้รับอานิสงส์ ค้าขายได้กำไรดี

เมื่อไม่นานมานี้มีปั๊ม ปตท. มาสร้างถัดไปจากปั๊ม Pure ประมาณร้อยเมตร เพิ่งเสร็จและเปิดให้บริการได้ประมาณ 2 - 3 เดือนก่อน ผลก็คือ... รถเล็กรถใหญ่รถนอกรถในพื้นที่ ต่างแห่มาใช้บริการปั๊ม ปตท. กันหมด(รวมทั้งผม) จนปั๊ม Pure ที่ว่านี้ต้องประกาศปิดปรับปรุง... ร้านค้าภายในต้องสลายตัวกันไปหมด หลายๆ ร้าน เจ๊งระเนระนาด เพราะไม่มีรถเข้า ซึ่งหมายถึง คนที่ซื้อสินค้าของพวกเขาก็ไม่มี

ปั๊ม Pure เพิ่งเปิดให้บริการอีกครั้งก่อนปีใหม่ได้ไม่นาน เดาว่าคงจะคลาดหวังกับช่วงเทศกาล ไม่มากก็น้อย ผลก็คือ... ช่วงวันหยุดปีใหม่คนเดินทางกลับบ้านทางภาคอีสาน ปั๊ม ปตท. รถยนต์ล้นจนไม่มีที่จอด รถจำนวนมากต้องจอดพักข้างถนน ใกล้ๆ กับปั๊มเพื่อทำธุระต่างๆ ในขณะที่ปั๊ม Pure ก็ได้รับผลพลอยได้จากหน้าเทศกาล นับด้วยสายตามีรถจอดอยู่ประมาณ 5 คัน!!!  ในขณะที่ ปตท. รถนับร้อย ไม่มีที่จอด แต่ Pure มีรถจอดใช้บริการ 5 คัน! โอ้พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้ง

นี่เป็นเรื่องของ Brand ล้วนๆ ความแข็งแกร่งของ Brand และ Brand Loyalty ที่สูงมาก คุณจะเชื่อหรือว่า ธุรกิจหนึ่งจะสามารถพลิกกลับตาลปัตรได้เพียงชั่วข้ามคืน เมื่อสัญลักษณ์และยี่ห้ออื่นมาปรากฎ แม้มันไม่น่าเชื่อ แต่ผมก็ต้องเชื่อ ว่า Brand มีพลังที่สูงมาก(โคตรๆ!;-)

ร้านค้าในปั๊ม Pure มีอะไร? ร้านค้าของป้าช้อย ยายฉ่อย นายจ่อย นางนิด ฯลฯ แต่ร้านค้าใน ปตท. มีอะไร? 7eleven อะเมซอน ร้านของฝากประจำจังหวัด ร้านอาหารตามสั่งแบบ แฟรนไชส์ ที่คุ้นหูคุ้นตากันดี ฯลฯ ตัวมันเองยังรวมเอา โคตรแบรนด์ ;-) มาไว้ซะอีก...แล้วอะไรจะไปเหลือล่ะพี่น้อง!

คำถามก็คือ? ถ้าเป็นเราเจอปัญหานี้จะทำอย่างไร?? ทำอย่างไร? ;-)
...

Version: นึกไม่ออก : ฆ่ามัน! ;-)